θεο-

(AM θεο-)

πρώτο συνθετικό πολλών λέξεων τής ελληνικής που έχουν την έννοια ότι αυτό που δηλώνεται από το δεύτερο συνθετικό γίνεται από τον θεό (ή τους θεούς) ή για χάρη τού θεού ή έχει ως αντικείμενο τον θεό («θεόδμητος», «θεοσεβής», «θεόφρων»)

νεοελλ.

επιτατικό τής έννοιας τού δεύτερου συνθετικού («θεότρελος»).

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. θεο- απαντά συχνά και ως θε-, όταν το β' συνθετικό αρχίζει από φωνήεν, επίσης και ως θεη- για μετρικούς λόγους (αποφυγή δύο αλλεπάλληλων βραχειών συλλαβών, κυρίως στο δακτυλικό μέτρο). Μαρτυρείται ακόμη περιορισμένος αριθμός συνθ. τής αρχ. ελλ. με α' συνθετικό θευ-, που αποτελεί δωρ. τ. τού θεο-. Για τον τ. θεσ- βλ. λ. θεός.Σύνθετα με α' συνθετικό θε-, θεη-, θεο-, θεσ- και θευ- ΣΥΝθ. (Α' συνθετικό θε-) θεάνθρωπος, θεαρχία, θεαρχικός, θεήλατος, θεόπτης, θεοπτία

αρχ.

θεαγγελεύς, θεαγγελίς, θεάγισσα, θεαγός, θεαγωγία, θεαγωγός, θεαίτητος, θεαύγεια, θεαυγής, θεειδής, θεηγορώ, θεηλασία, θεηλατούμαι, θείκελος, θεοίνια, θεοίνιον, θέοινος, θεοπτεία, θεοπτικός, θεόργητος, θέορτος

αρχ.-μσν.

θεηγόρος, θεωνυμίαι, θεωνυμικός, θεώνυμος, θεωνυμώ

μσν.

θεάδελφος, θεάναρχος, θεανδρείκελος, θεανδρία, θεανθρωπότης, θεηγόρημα, θεηγορία, θεηγορικός, θεόλβιος, θεόμιλος, θεόμοιος, θεοπτώ, θεόργιστος, θεοψίη, θεωνυμικώς

μσν.- νεοελλ.

θεανδρικός, θέανδρος, θεανθρωπία, θεανθρωπικός, θεάρεστος

νεοελλ.

θεανθρωπισμός, θεόρατος. (Α' συνθετικό θεη-) αρχ. θεηγενής, θεηδόχος, θεηκολεών, θεηκόλος, θεηκολώ, θεηκόρος, θεημαχία, θεημάχος, θεηπόλος, θεηπολώ, θεητόκος

μσν.

θεήπνους. (Α' συνθετικό θεο-) θεογενεσία, θεογέν(ν)ητος, θεογνωσία, θεογονία, θεοδέγμων, θεόδεκτος, θεοδίδακτος, θεόδμητος, θεόδοτος, θεοδώρητος, θεοειδής, θεόθεν, θεοκάπηλος, θεοκατάρατος, θεοκατασκεύαστος, θεοκέλευστος, θεοκίνητος, θεόκλητος, θεοκρασία, θεοκρατία, θεοκρισία, θεόκτιστος, θεοκτονία, θεόληπτος, θεοληψία, θεολογείο(ν), θεολογία, θεολογικός, θεολόγος, θεολογώ, θεομανής, θεομανία, θεομαχία, θεομάχος, θεομαχώ, θεομηνία, θεομητορικός, θεομήτωρ, θεομίσητος, θεόμορφος, θεοπαράδοτος, θεόπεμπτος, θεόπλαστος, θεοπνευστία, θεόπνευστος, θεοποίηση, θεοποιός, θεοποιώ, θεοπρεπής, θεοσέβεια, θεοσεβής, θεοσημ(ε)ία, θεοσοφία, θεόσοφος, θεοστυγής, θεοτόκος, θεουργία, θεουργικός, θεουργός, θεοφάνεια, θεοφιλής, θεόφοβος, θεοφόρητος, θεόφορος, θεοφόρος, θεοφύλακτος, θεοχάρακτος

αρχ.

θεοβλάβεια, θεοβλαβής, θεοβλαβώ, θεοβρότιον, θεοβρότιος, θεογαμία, θεογάμια, θεογέναιος, θεογενής, θεογεννής, θεόγληνος, θεόγλωσσος, θεόγνωστος, θεογονικός, θεόγονος, θεόγραπτος, θεοδαίμων, θεοδαίσια, θεοδέκτωρ, θεοδερκής, θεοδήλητος, θεοδινής, θεοδιφής, θεοδόνιον, θεοδοξία, θεοδοσία, θεοδόσιος, θεοδότιος, θεοείδεια, θεοεχθρία, θεοθρέμμων, θεόθρεπτος, θεόθυτος, θεοκλησία, θεόκλυτος, θεοκλυτώ, θεόκμητος, θεοκοίμητος, θεοκοίρανος, θεοκολεύω, θεοκόλος, θεοκολώ, θεοκορύφωτος, θεόκραντος, θεοκρατής, θεοκρηπίς, θεοκρίτης, θεόκριτος, θεόκτιτος, θεοκτόνος, θεοκυδής, θεοκύρωτος, θεολαμπής, θεολατρεία, θεοληπτικός, θεοληπτούμαι, θεολογία, θεολωβητής, θεομαντεία, θεομαντείον, θεόμαντις, θεομαντώ, θεομανώ, θεόμβρωτος, θεομήστωρ, θεόμητις, θεόμιμος, θεομισής, θεομισητία, θεομοιρία, θεόμοιρος, θεομόριος, θεόμορος, θεομυθία, θεομυσής, θεοξένια, θεοξενιασταί, θεοξένιος, θεοπαίγμων, θεόπαιστος, θεοπάρακτος, θεοπασχίται, θεοπέρατος, θεόπιστος, θεοπλανησία, θεοπλάστης, θεοπλαστώ, θεοπληγής, θεόπληκτος, θεοπληξία, θεόπλουτος, θεόπνους, θεοποιητικός, θεοποίητος, θεοποιία, θεοπόλος, θεοπολώ, θεόπομπος, θεοπόνητος, θεοπρέπεια, θεόπρεπτος, θεοπροπία, θεοπρόπιον, θεοπρόπος, θεοπροπώ, θεοπρόσπλοκος, θεοπρόσπολος, θεόπτυστος, θεόπυρος, θεόρρακτος, θεόρρευστος, θεορρήμων, θεόρρητος, θεόρρυτος, θεόσεπτος, θεοσέπτωρ, θεόσημος, θεοσοφώ, θεόσπορος, θεόσ(σ)υτος, θεόστασις, θεόστιβος, θεόστοργος, θεοστύγητος, θεοσύλης, θεοσυλία, θεόσυλος, θεοσύνδετος, θεοσύστατος, θεοσφαγία, θεόταυρος, θεοτειχής, θεοτέρατος, θεοτερπής, θεότευκτος, θεοτευχής, θεοτίμητος, θεότιμος, θεότρεπτος, θεοτρεφής, θεοτυπία, θεότυπος, θεούδεια, θεουδής, θεουργίασμα, θεοφάνια, θεόφαντος, θεοφάντωρ, θεόφατος, θεόφημος, θεοφήτης, θεόφθογγος, θεοφίλεια, θεοφίλητος, θεοφιλότης, θεοφόρησις, θεοφορία, θεοφορώ, θεοφραδής, θεοφράδμων, θεοφρονώ, θεοφροσύνη, θεόφρουρος, θεοφύλαξ, θεοφύτευτος, θεοφωνώ, θεόχαρις, θεοχολωσία, θεοχολωσύνη, θεοχόλωτος, θεόχρηστος, θεόχριστος

αρχ.-μσν.

θεογεννησία, θεόγλυπτος, θεόγραφος, θεοδόχος, θεοδρόμος, θεοείκελος, θεοκήρυξ, θεοκλύτησις, θεοκύμων, θεονύμφευτος, θεόνυμφος, θεόπαις, θεοπάροχος, θεοπάτωρ, θεοπείθεια, θεοπειθής, θεοπλήξ, θεοπλόκος, θεοπόθητος, θεοπρομήτωρ, θεοσεβώ, θεόσωμος, θεόσωστος, θεοΰφαντος, θεοφάνης, θεοφιλία, θεοφίλιον, θεόφιλος, θεόφοιτος, θεόφρων, θεοχαριτόμορφος, θεοχώρητος

μσν.

θεοβδέλυκτος, θεοβενθής, θεόβλυ(σ)τος, θεοβούλητος, θεόβουλος, θεοβρόντητος, θεόβρυτος, θεογεννήτωρ, θεογέραστος, θεογεώργητος, θεόγλυφος, θεόδευτος, θεοδηγήτως, θεόδουλος, θεοδοχία, θεοδρομία, θεόδροσος, θεοεπίλεκτος, θεόζευκτος, θεόζηλος, θεόθετος, θεοθυτώ, θεοϊστούργητος, θεοκήδευτος, θεοκηρύκτως, θεοκλεής, θεοκλητώ, θεοκλινής, θεοκλύτημα, θεοκόσμητος, θεοκρότητος, θεοκρυφής, θεόκταντος, θεόκτητος, θεόκτυπος, θεοκυήτωρ, θεολάξευτος, θεόλεκτος, θεομακάριστος, θεόμαρτυς, θεομεγάλυντος, θεομηνής, θεομητρικός, θεομιμησία, θεομίμητος, θεομορφία, θεομύητος, θεομυστίαι, θεοπαγής, θεοπάθεια, θεοπαράκλητος, θεοπασχία, θεοπατορία, θεοπλαστία, θεοποίκιλτος, θεοπότιστος, θεοπραγία, θεοπρόσδεκτος, θεοπροστάκτως, θεοπρότακτος, θεορρημοσύνη, θεοσέβαστος, θεοσήμαντος, θεοσήμειον, θεοσθενής, θεόσκιος, θεοσκόπος, θεόστολος, θεοσύλλεκτος, θεοσύμμαχος, θεοσύμφυτος, θεοσύνακτος, θεοσύναπτος, θεοσυνέργητος, θεοσυνεσία, θεοσύνετος, θεοσύνθετος, θεοσφράγιστος, θεότακτος, θεοτελής, θεοτήρητος, θεοτόκειος, θεοτρόφος, θεοτύπωτος, θεοϋπόστατος, θεοφαντορία, θεοφεγγής, θεόφθεγκτος, θεοφθεγξία, θεοφίλτατος, θεοφρούρητος, θεοφυτεύομαι, θεόφυτος, θεοχάριστος, θεοχαρίτωτος, θεοχολωτούμαι, θεοχρημάτιστος, θεοψάλτης, θεόψηφος

μσν.- νεοελλ.

θεοβάδιστος, θεοβάστακτος, θεοβράβευτος, θεοδημιούργητος, θεοδόμητος, θεοδόξαστος, θεοδρόμος, θεοδρομώ, θεοδύναμος, θεοζήτητος, θεοκυβέρνητος, θεοπρόβλητος, θεοσκέπαστος, θεοσκεπής, θεοτοκάριον, θεοτοκίον

νεοελλ.

θεόβρωμα, θεοβρωμίνη, θεοδικία, θεοδοσιανός, θεοδοσμένος, θεοκαλώ, θεοκαπηλεία, θεόκλειστος, θεόκουτος, θεόκουφος, θεοκράτης, θεοκρατικός, θεολάτρης, θεομονισμός, θεομπαίχτης, θεονήστικος, θεοπάλαβος, θεορίχνω, θεόριχτος, θεοσκόταδο, θεοσκότεινα, θεοσκότεινος, θεοσκοτωμένος, θεοσοφικός, θεοσοφισμός, θεοσοφιστής, θεόσταλτος, θεόστραβος, θεοτούμπης, θεότρελος, θεότυφλος, θεοφάνερος, θεοφιλανθρωπία, θεοφοβούμενος, θεόφτηνος, θεόφτωχος, θεοφώτιστος, θεόχτιστος, θεόψηλος. (Α' συνθετικό θεσ-) θεσπέσιος, θέσφατος

αρχ.

θέσκελος

μσν.

θεσπεσιότης. (Α' συνθετικό θευ-) αρχ. θευεργέσια, θευκολώ, θευμορία, θεύμορος, θευξένια, θευπροπία, θευφορία].